طی تحقیقات اخیر دانشمندان کشف کرده‌اند که چرا سلول‌های سرطان سینه که به ریه‌ها گسترش یافته‌اند ممکن است پس از سال‌ها از خواب بیدار شوند و تومورهای ثانویه غیرقابل درمان را تشکیل دهند.
نتایج مطالعات، مکانیسمی را نشان می‌دهد که باعث ایجاد این “بمب ساعتی” سرطان سینه می‌شود و در ادامه استراتژی‌ای برای خنثی کردن آن پیشنهاد می‌کند.
بیماران مبتلا به سرطان پستان با استروژن مثبت(ER+)، شایع ترین نوع، در معرض خطر مداوم عود سرطان در قسمت دیگری از بدنشان برای سال‌ها یا حتی دهه‌ها پس از تشخیص و درمان اصلی خود هستند. به گسترش سلول‌های سرطانی پستان از اولین سرطان سینه به سایر قسمت‌های بدن، سرطان سینه ثانویه یا متاستاتیک گفته می‌شود که متاسفانه به طور کامل قابل درمان نیست. پژوهش جدید که در مجله Nature Cancer منتشر شد، نشان داد که چگونه تغییرات مولکولی در ریه که در طول زمان و افزایش سن رخ می‌دهد، می‌تواند از رشد این تومورهای ثانویه حمایت کند.
تیم تحقیقاتی در موسسه تحقیقات سرطان لندن دریافتند که پروتئین PDGF-C که در ریه وجود دارد، نقش کلیدی در تأثیرگذاری بر خواب ماندن یا بیدار شدن سلول‌های سرطانی پستان دارد. آن‌ها کشف کردند که اگر سطح PDGF-C افزایش یابد، که در ریه‌های پیر یا آسیب دیده محتمل تر است، می‌تواند باعث رشد سلول‌های سرطانی خفته و تبدیل به سرطان ثانویه سینه شود.
سپس محققان تاثیر مسدود کردن فعالیت PDGF-C در جلوگیری از “بیداری مجدد” این سلول‌ها و رشد تومورهای ثانویه را بررسی کردند. محققان مرکز تحقیقات سرطان سینه توبی رابینز در موسسه تحقیقات سرطان با آزمایش بر روی موش‌های مبتلا به تومورهای ER+، سیگنال‌دهی PDGF-C را با یک مسدودکننده رشد سرطان موجود به نام ایماتینیب هدف قرار دادند. موش‌ها هم قبل و هم بعد از ایجاد تومور با این دارو درمان شدند و برای هر دو گروه، رشد سرطان در ریه به طور قابل توجهی کاهش یافت.
دکتر فرانسیس تورل، کارشناس آموزش در بخش تحقیقات سرطان پستان در موسسه تحقیقات سرطان لندن: سلول‌های سرطانی می‌توانند با پنهان شدن در حالت خفته، برای چندین دهه در اندام‌ها زنده بمانند. ما کشف کرده‌ایم که چگونه بافت ریه پیر می‌تواند این سلول‌های سرطانی را تحریک کند تا دوباره بیدار شوند و به تومور تبدیل شوند. همچنین یک استراتژی بالقوه برای «خنثی کردن» این سلول‌ها پیدا کرده‌ایم. ما اکنون قصد داریم بهتر انتخاب کنیم که چگونه بیماران ممکن است از داروی ایماتینیب بهره ببرند و در درازمدت به دنبال ایجاد درمان‌های خاص‌تری با هدف مکانیسم «بیداری مجدد» باشیم.
پروفسور کلر ایساکه، پروفسور زیست شناسی سلولی مولکولی در موسسه تحقیقات سرطان لندن: این یک گام هیجان انگیز رو به جلو در درک ما از سرطان پیشرفته پستان است و اینکه چگونه و چرا سلول‌های سرطانی سینه تومورهای ثانویه را در ریه‌ها تشکیل می‌دهند. در مرحله بعد باید مشخص کنیم که این تغییرات مربوط به سن چه زمانی اتفاق می‌افتد و چگونه بین افراد متفاوت است تا بتوانیم استراتژی‌های درمانی ایجاد کنیم که از «بیداری مجدد» سلول‌های سرطانی جلوگیری کند.
دکتر سایمون وینسنت، مدیر تحقیقات، پشتیبانی و تأثیرگذاری در سرطان سینه: می‌دانیم که سال‌ها پس از پایان درمان سرطان سینه، بسیاری از زنان استرس بازگشت بیماری دارند. این کشف هیجان انگیز ما را یک گام به درک چگونگی کاهش یا توقف پیشرفت سرطان پستان ثانویه ER+ در ریه نزدیکتر می‌کند و این پتانسیل را دارد که در آینده برای هزاران زن که با این استرس زندگی می‌کنند مفید باشد. در نتیجه بیماران کمتری اخبار نگران‌کننده پیشرفت بیماری را دریافت می‌کنند.
این مقاله را با تجربه یک بیمار به پایان می‌رسانیم. ریچل دیویس 38 ساله به همراه همسرش دیوید 38 ساله و پسرش چارلی 16 ساله در سوانسی زندگی می‌کند. در سال 2021 سرطان سینه ER+ ریچل تشخیص داده شد و تحت عمل ماستکتومی، برداشتن غدد لنفاوی، شیمی درمانی و پرتودرمانی قرار گرفت.
بعد از اسکن در می 2022، سه ماه پس از پایان درمان، به ریچل گفته شد که سرطان به جناغ سینه و بعداً ستون فقرات او گسترش یافته است. او اکنون یک داروی سرطان به نام ریبوسیکلیب و هورمون درمانی دریافت می‌کند. ریچل گفت: “من دیده‌ام که برخی از زنان درمان را به پایان رسانده‌اند و اتمام آن را جشن می‌گیرند و این همیشه من را نگران می‌کند، زیرا هرگز نمی‌توانید از عدم بازگشت آن مطمئن باشید. وقتی متوجه شدم سرطان گسترش یافته است. همه چیز بسیار برایم دلخراش بود به همین دلیل بسیار مهم است که تحقیق در مورد سرطان ثانویه پستان انجام شود تا بتوانیم راه‌های جدیدی برای جلوگیری از تجربه زنان از تجربه‌های من پیدا کنیم.
علم هر روز در حال پیشرفت است و بهتر است با افزایش آگاهی خود بر ناامیدی طول درمان خود غلبه کنید. ما در موسسه خیریه مهرسهیلا تلاش خود را برای افزایش آگاهی شما می‌کنیم.