تومور چیست؟
تومور (که نئوپلاسم نیز نامیده می شود) یک توده غیر طبیعی از سلول ها در بدن است. این ناشی از تقسیم سلولی بیش از حد طبیعی یا عدم مرگ در زمانی است که باید. تومورها را می توان به عنوان خوش خیم یا بدخیم طبقه بندی کرد.
تومورهای خوش خیم
تومورهای خوش خیم آنهایی هستند که در محل اولیه خود بدون تهاجم به سایر نقاط بدن باقی می مانند. آنها به ساختارهای محلی یا قسمت های دور بدن گسترش نمی یابند. تومورهای خوش خیم تمایل به رشد آهسته دارند و مرزهای مشخصی دارند.
تومورهای خوش خیم معمولا مشکل ساز نیستند. با این حال، آنها می توانند بزرگ شوند و ساختارهای مجاور را فشرده کنند و باعث درد یا سایر عوارض پزشکی شوند.
به عنوان مثال، یک تومور خوش خیم ریه بزرگ می تواند نای (نای) را فشرده کند و باعث ایجاد مشکل در تنفس شود. این امر نیاز به برداشتن فوری جراحی دارد.
پس از برداشتن تومورهای خوش خیم بعید است که عود کنند. نمونه های رایج تومورهای خوش خیم فیبروم در رحم و لیپوم در پوست هستند.
انواع خاصی از تومورهای خوش خیم می توانند به تومورهای بدخیم تبدیل شوند.
این موارد به دقت بررسی می شوند و ممکن است نیاز به جراحی داشته باشند.
به عنوان مثال، پولیپ‌های روده بزرگ (نام دیگری برای توده‌های غیرطبیعی از سلول‌ها) می‌توانند بدخیم شوند و بنابراین معمولاً با جراحی برداشته می‌شوند.
تومورهای بدخیم
تومورهای بدخیم سلول هایی دارند که به طور غیرقابل کنترلی رشد می کنند و به صورت موضعی و/یا به نقاط دور گسترش می یابند. تومورهای بدخیم سرطانی هستند (یعنی به مکان های دیگر حمله می کنند). آنها از طریق جریان خون یا سیستم لنفاوی به مکان های دور منتقل می شوند. این گسترش متاستاز نامیده می شود. متاستاز می تواند در هر جایی از بدن رخ دهد و بیشتر در کبد، ریه ها، مغز و استخوان دیده می شود.
تومورهای بدخیم می توانند به سرعت پخش شوند و برای جلوگیری از گسترش نیاز به درمان دارند. اگر به موقع تشخیص داده شوند، احتمالاً درمان جراحی با شیمی درمانی یا رادیوتراپی ممکن است. اگر سرطان گسترش یافته باشد، احتمالاً درمان سیستمیک است، مانند شیمی درمانی یا ایمونوتراپی.
منبع:NIH
تومورهای خوش خیم و بدخیم
تومور یک توده یا توده بافتی است که هنگام تقسیم غیرقابل کنترل سلول ها تشکیل می شود. یک تومور در حال رشد ممکن است بافت سالم را با بافت غیر طبیعی جایگزین کند.
همچنین ممکن است استخوان را ضعیف کرده و باعث شکستگی آن شود. برای بیشتر تومورهای استخوانی، علت ناشناخته است.
گاهی اوقات، عفونت، شکستگی های استرسی و سایر شرایط غیر توموری می توانند شباهت زیادی به تومور داشته باشند.
تومورهای خوش خیم استخوان غیر سرطانی هستند و معمولاً تهدید کننده زندگی نیستند.
انواع مختلفی از تومورهای خوش خیم استخوان وجود دارد. رایج ترین انواع آن شامل فیبروم غیر استخوانی، کیست استخوانی تک اتاقی (ساده)، استئوکندروم، تومور سلول غول پیکر، انکندروما و دیسپلازی فیبری است.
تومورهای بدخیم سرطانی هستند و می توانند سلول های سرطانی را از طریق خون یا سیستم لنفاوی در سراسر بدن پخش کنند، فرآیندی که به عنوان متاستاز شناخته می شود.
دسته بندی با توجه به منشا سرطان
سرطانی که از استخوان شروع می شود سرطان اولیه استخوان نامیده می شود. سرطانی که در جای دیگری از بدن شروع می شود و به استخوان گسترش می یابد به عنوان سرطان استخوان ثانویه شناخته می شود. چهار نوع شایع سرطان اولیه استخوان عبارتند از:
مولتیپل میلوما
تومور بدخیم مغز استخوان که شایع ترین شکل سرطان اولیه استخوان است. این بیماری تقریباً 20 نفر از یک میلیون نفر در سال را تحت تأثیر قرار می دهد. بیشتر موارد در بیماران 50-70 ساله دیده می شود. هر استخوانی می تواند درگیر باشد.
استئوسارکوم
دومین سرطان شایع استخوان. سالانه در 2-3 نفر در هر میلیون نفر رخ می دهد. بیشتر این تومورها در اطراف زانو ایجاد می شوند و در نوجوانان یافت می شوند. سایر نقاط رایج عبارتند از لگن و شانه.
سارکوم یوینگ
معمولا در افراد 5 تا 20 ساله رخ می دهد. شایع ترین مکان ها قسمت بالایی و پایینی ساق پا، لگن، بازو و دنده ها هستند.
کندروسارکوم
بیشتر در بیماران 40-70 ساله رخ می دهد. بیشتر موارد در اطراف لگن و لگن یا شانه رخ می دهد.
علائم
اکثر بیماران مبتلا به تومور استخوانی درد را در ناحیه تومور تجربه خواهند کرد. درد به طور کلی به صورت کسل کننده و دردناک توصیف می شود. ممکن است با فعالیت بدتر شود یا نه. درد اغلب در شب بیمار را بیدار می کند.
اگرچه تومورها در اثر تروما ایجاد نمی شوند، گاهی اوقات آسیب می تواند باعث شود که تومور شروع به صدمه کند.
آسیب می تواند باعث شکستن استخوان ضعیف شده توسط تومور شود و منجر به درد شدید شود. برخی از تومورها همچنین می توانند باعث تب و تعریق شبانه شوند.
بسیاری از بیماران هیچ علامتی را تجربه نمی کنند، اما در عوض متوجه یک توده بدون درد می شوند.
تشخیص
اگر مشکوک هستید که ممکن است تومور استخوانی داشته باشید، در اسرع وقت برای تشخیص و درمان به پزشک مراجعه کنید.
پزشک اطلاعات دقیقی در مورد سابقه پزشکی شما جمع آوری می کند. حتماً داروهایی که مصرف می‌کنید، سابقه تومورها یا سرطان‌هایی که ممکن است شما یا اعضای خانواده داشته‌اید و علائمی که تجربه می‌کنید را در نظر بگیرید.
پزشک شما همچنین یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. تمرکز روی توده تومور، حساسیت در استخوان، و هر گونه تاثیری بر مفاصل و دامنه حرکتی شما است. ممکن است پزشک بخواهد سایر قسمت‌های بدن شما را معاینه کند تا شیوع سرطان را رد کند.
پزشک شما احتمالاً برای اطلاعات بیشتر عکس اشعه ایکس را دریافت خواهد کرد. هر نوع تومور می تواند ویژگی های متفاوتی را در اشعه ایکس نشان دهد.
برخی استخوان را حل می کنند یا سوراخی در استخوان ایجاد می کنند. برخی از آنها باعث تشکیل استخوان اضافی می شوند. برخی می توانند به ترکیبی از این یافته ها منجر شوند.
در موارد دیگر، تشخیص نوع تومور درگیر ممکن است دشوار باشد و مطالعات تصویربرداری اضافی مانند MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) یا CT (توموگرافی کامپیوتری) می‌تواند درخواست شود.
پزشک شما همچنین ممکن است آزمایش خون و ادرار را درخواست کند. اگر این آزمایشات برای تشخیص تومور کافی نباشد، پزشک ممکن است بیوپسی را درخواست کند.
بیوپسی چیست؟
بیوپسی برداشتن نمونه ای از بافت از تومور است. سپس نمونه بافت زیر میکروسکوپ بررسی می شود. دو روش برای تکمیل بیوپسی وجود دارد:
- بیوپسی سوزنی – برای برداشتن نمونه‌ای از بافت، یک سوزن در تومور وارد می‌شود. این ممکن است تحت بی حسی موضعی در مطب پزشک انجام شود یا توسط رادیولوژیست که از دستگاه اشعه ایکس، سی تی اسکنر یا اسکنر MRI برای هدایت سوزن به سمت تومور استفاده می کند، انجام شود.
- بیوپسی باز – پزشک بافت را در یک جراحی برمی دارد. این معمولاً از طریق یک برش کوچک با استفاده از بیهوشی عمومی در اتاق عمل انجام می شود.
درمان
درمان تومورهای خوش خیم
در بسیاری از موارد، تومورهای خوش خیم را می توان بدون درمان فوری به دقت تحت نظر گرفت. برخی از آنها واقعاً در طول زمان ناپدید می شوند. این به ویژه در مورد برخی از تومورهای خوش خیم که در کودکان رخ می دهد صادق است. سایر تومورهای خوش خیم می توانند گسترش یابند یا سرطانی شوند (متاستاز). گاهی اوقات می توان آنها را به طور موثر با دارو درمان کرد یا پزشک ممکن است برداشتن تومور را توصیه کند. ممکن است تکنیک های درمانی اضافی برای کاهش خطر شکستگی و ناتوانی در نظر گرفته شود. برخی از تومورها ممکن است – حتی به طور مکرر – پس از درمان مناسب عود کنند.
درمان تومورهای بدخیم
اگر سرطان بدخیم استخوان در شما تشخیص داده شود، تیم درمانی شما ممکن است شامل چندین متخصص باشد. ممکن است شامل یک انکولوژیست ارتوپدی، یک انکولوژیست پزشکی، یک انکولوژیست پرتوشناسی، یک رادیولوژیست و یک پاتولوژیست باشد. هدف تیم پزشکان شما درمان سرطان و حفظ عملکرد بدن شما خواهد بود. برنامه درمانی آنها اغلب چندین روش را ترکیب می کند و به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله اینکه آیا سرطان موضعی است یا گسترش یافته است (متاستاز). گزینه های درمانی عبارتند از:
- جراحی نجات اندام
- قطع عضو
- پرتودرمانی
- درمان سیستمیک (شیمی‌درمانی)
بعد از درمان
هنگامی که درمان تومور استخوانی کامل شد، ممکن است برای تأیید از بین رفتن تومور به اشعه ایکس و سایر مطالعات تصویربرداری نیاز داشته باشید.
مراجعه منظم به پزشک و انجام آزمایشات ممکن است هر چند ماه یکبار ضروری باشد. هنگامی که تومور ناپدید می شود، مهم است که بدن خود را برای عود احتمالی تحت نظر داشته باشید.
تحقیق در مورد افق درمان
تحقیقات ژنتیکی منجر به درک بهتر انواع تومورهای استخوانی و رفتارهای آنها می شود. محققان همچنین در حال مطالعه طراحی ایمپلنت های فلزی برای ارائه عملکرد و دوام بهتر پس از جراحی نجات اندام هستند.
فناوری رایانه همچنین منجر به پیشرفت در توسعه اندام های مصنوعی می شود. تحقیقات در مورد داروهای جدید و ترکیبات جدید داروهای قدیمی منجر به بهبود مستمر در بقای سرطان استخوان می شود.
پزشک شما ممکن است در مورد آزمایشات تحقیقاتی بالینی با شما صحبت کند. کارآزمایی‌های بالینی ممکن است شامل استفاده از روش‌های درمانی جدید باشد و ممکن است نتیجه بهتری ارائه دهد.
منبع:UCONN HEALTH
