تومور استخوانی چیست؟
انواع مختلفی از تومورها می توانند در استخوان رشد کنند:
تومورهای اولیه استخوان که از بافت استخوانی تشکیل می شوند و می توانند بدخیم (سرطانی) یا خوش خیم (غیر سرطانی) باشند،
و تومورهای متاستاتیک (تومورهایی که از سلول های سرطانی ایجاد می شوند که در سایر نقاط بدن ایجاد می شوند و سپس به استخوان گسترش می یابد).
تومورهای بدخیم اولیه استخوان (سرطان های اولیه استخوان) کمتر از تومورهای اولیه خوش خیم استخوان هستند.
هر دو نوع تومور اولیه استخوان ممکن است رشد کنند و بافت استخوان سالم را فشرده کنند،
اما تومورهای خوش خیم معمولاً بافت استخوانی را گسترش نمی‌دهند یا از بین نمی‌برند و به ندرت تهدیدی برای زندگی هستند.
سرطان های اولیه استخوان در دسته وسیع تری از سرطان ها به نام سارکوم قرار می گیرند.
اما به خاطر داشته باشیم امروزه روش های علمی و جدیدی در ارتباط با انواع سرطان توسط پزشکان برای درمان این بیماری توصیه و مورد استقبال قرار گرفته،
که موجب سیل عظیمی از آگاهی جمعی در ارتباط با تشخیص زود هنگام و غربالگری میباشد.
چرا که انواع سرطان ها در مراحل اولیه بسیار ساده تر و کم هزینه تر درمان میشوند.
پس بدانیم امید به درمان امری حقیقی است که توسط علم جامه ی عمل به خود پوشانده است.
غربالگری چیست؟
سرطان تأثیر قابل توجهی بر سلامت عمومی در سراسر جهان دارد.
یک استراتژی برای کاهش بار آن، غربالگری سرطان و تشخیص زودهنگام آن است.
به خوبی شناخته شده است که اگر بیماران در مراحل اولیه تشخیص داده شوند، میزان بهبودی و بقای 5 ساله بالاتری دارند.
هزینه های پزشکی با مرحله به طور چشمگیری افزایش می یابد.
بیوپسی بافتی پرکاربردترین ابزار برای تشخیص، مرحله‌بندی و پیش‌آگهی سرطان است،
اما گاهی اوقات دستیابی به بافت تومور، به‌ویژه در بیماری‌های متاستاتیک مانند سرطان ریه در مراحل آخر، دشوار است.
در حال حاضر، برخی از روش‌های غربالگری برای پیشگیری از سرطان مفید هستند. به عنوان مثال، ماموگرافی بهترین راه برای تشخیص سرطان سینه است.
تست پاپ برای تشخیص زودهنگام سرطان دهانه رحم استفاده می شود.
غربالگری منظم سرطان کولورکتال و توموگرافی کامپیوتری با دوز پایین به ترتیب برای کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان کولورکتال و سرطان ریه توصیه می شود.
انواع سرطان اولیه استخوان با سلول هایی که در استخوان ایجاد می کنند، تعریف می شوند.
استئوسارکوم
استئوسارکوم از سلول های استخوان ساز به نام استئوبلاست در بافت استئوییدی (بافت استخوانی نابالغ) به وجود می آید.
این تومور معمولاً در بازو نزدیک شانه و در ساق پا نزدیک زانو در کودکان، نوجوانان و بزرگسالان جوان رخ می دهد اما می تواند در هر استخوانی به خصوص در بزرگسالان مسن ایجاد شود.
اغلب به سرعت رشد می کند و به سایر قسمت های بدن از جمله ریه ها گسترش می یابد. خطر ابتلا به استئوسارکوم در میان کودکان و نوجوانان 10 و 19 ساله بیشتر است.
احتمال ابتلا به استئوسارکوم در مردان بیشتر از زنان است.
در میان کودکان، استئوسارکوم در سیاه‌پوستان و سایر گروه‌های نژادی/قومی بیشتر از سفیدپوستان است، اما در میان بزرگسالان در سفیدپوستان بیشتر از سایر گروه‌های نژادی/قومی دیده میشود.
افرادی که بیماری پاژه (یک بیماری خوش خیم استخوانی که با رشد غیرطبیعی سلول‌های استخوانی جدید مشخص میشود) یا سابقه تشعشع به استخوان‌های خود دارند نیز در معرض افزایش خطر ابتلا به استئوسارکوم هستند.
کندروسارکوم
کندروسارکوم در بافت غضروفی شروع می شود. غضروف نوعی بافت همبند است که انتهای استخوان ها را می پوشاند و مفاصل را خط می کشد.
کندروسارکوم اغلب در لگن، بالای ساق و شانه ایجاد می شود و معمولاً به کندی رشد می کند، اگرچه گاهی اوقات می تواند به سرعت رشد کرده و به سایر قسمت های بدن گسترش یابد.
کندروسارکوم عمدتاً در افراد مسن (بالای 40 سال) رخ می دهد. این خطر با افزایش سن افزایش می یابد.
یک نوع نادر از کندروسارکوم به نام کندروسارکوم خارج اسکلتی در غضروف استخوان تشکیل نمی شود.
در عوض، در بافت های نرم قسمت بالایی بازوها و پاها تشکیل می شود.
دلایل احتمالی سرطان استخوان چیست؟
اگرچه سرطان اولیه استخوان علت مشخصی ندارد، اما محققان چندین عامل را شناسایی کرده‌اند که احتمال ایجاد این تومورها را افزایش می‌دهند. که در موارد زیر خلاصه میشود.
درمان سرطان قبلی با پرتو درمانی، شیمی درمانی یا پیوند سلول های بنیادی.
استئوسارکوم بیشتر در افرادی رخ می دهد که پرتودرمانی خارجی با دوز بالا (به ویژه در محلی در بدن که در آن پرتو داده شده است) یا درمان با داروهای ضد سرطان خاص، به ویژه عوامل آلکیله کننده داشته اند.
کسانی که در دوران کودکی تحت درمان قرار می گیرند در معرض خطر خاصی هستند. علاوه بر این، استئوسارکوم در درصد کمی (تقریباً 5٪) از کودکان تحت پیوند سلول های بنیادی خونساز میلوآبلاتیو ایجاد می شود.
برخی از شرایط ارثی تعداد کمی از سرطان های استخوان به دلیل شرایط ارثی است.
به عنوان مثال، کودکانی که رتینوبلاستوما ارثی (یک سرطان غیر معمول چشم) داشته اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به استئوسارکوم هستند،
به خصوص اگر تحت درمان با اشعه باشند.
اعضای خانواده های مبتلا به سندرم Li-Fraumeni در معرض افزایش خطر ابتلا به استئوسارکوم و کندروسارکوم و همچنین سایر انواع سرطان هستند.
علاوه بر این، افرادی که دارای نقایص ارثی استخوانی هستند، در طول زندگی خطر ابتلا به کندروسارکوم را افزایش می دهند.
کوردوما در دوران کودکی با کمپلکس توبروس اسکلروزیس، یک اختلال ژنتیکی که در آن تومورهای خوش خیم در کلیه ها، مغز، چشم ها، قلب، ریه ها و پوست ایجاد می شود، مرتبط است.
اگرچه سارکوم یوینگ به شدت با هیچ سندرم سرطان وراثتی یا بیماری مادرزادی دوران کودکی مرتبط نیست، شواهد انباشته حاکی از وجود یک مؤلفه ژنتیکی ارثی قوی در خطر سارکوم یوینگ است.
برخی شرایط خوش خیم استخوانی
افراد بالای 40 سال که به بیماری استخوان پاژه (یک بیماری خوش خیم که با رشد غیرطبیعی سلول های استخوانی جدید مشخص می شود) مبتلا هستند، در معرض افزایش خطر ابتلا به استئوسارکوم هستند.
علائم سرطان استخوان چیست؟
علائم اصلی عبارتند از:
- درد مداوم استخوانی که با گذشت زمان بدتر می شود و تا شب ادامه می یابد
- تورم و قرمزی (التهاب) روی استخوان، که اگر استخوان آسیب دیده نزدیک مفصل باشد، حرکت را دشوار می کند.
- یک توده قابل توجه روی استخوان
- استخوان ضعیفی که راحت تر از حد معمول می شکند (شکستگی).
- مشکلات حرکتی – به عنوان مثال، راه رفتن با لنگی
- اگر شما یا فرزندتان درد استخوانی مداوم، شدید یا بدتر شده را تجربه می کنید، به پزشک عمومی خود مراجعه کنید.
سرطان اولیه استخوان چگونه درمان می شود؟
گزینه های درمانی به نوع، اندازه، محل و مرحله سرطان و همچنین سن و سلامت عمومی فرد بستگی دارد.
گزینه های درمانی برای سرطان استخوان شامل جراحی، شیمی درمانی، پرتودرمانی، کرایوسرجری و درمان هدفمند است.
جراحی
درمان معمول سرطان استخوان است.
جراح کل تومور را با حاشیه های منفی خارج می کند (یعنی هیچ سلول سرطانی در لبه بافت برداشته شده در طول جراحی یافت نمی شود).
جراح همچنین ممکن است از تکنیک های جراحی ویژه برای به حداقل رساندن مقدار بافت سالم برداشته شده همراه با تومور استفاده کند.
پیشرفت های چشمگیر در تکنیک های جراحی و درمان تومور قبل از عمل این امکان را برای اکثر بیماران مبتلا به سرطان استخوان در بازو یا پا فراهم کرده است تا از روش های جراحی رادیکال (یعنی برداشتن کل اندام) اجتناب کنند.
با این حال، اکثر بیمارانی که تحت عمل جراحی حفظ اندام قرار می گیرند، برای بازیابی عملکرد اندام نیاز به جراحی ترمیمی دارند .
شیمی درمانی
استفاده از داروهای ضد سرطان برای از بین بردن سلول های سرطانی است.
بیمارانی که سارکوم یووینگ (تازه تشخیص داده شده و عودکننده) یا استئوسارکوم تازه تشخیص داده شده دارند،
معمولاً قبل از انجام عمل جراحی ترکیبی از داروهای ضد سرطان را دریافت می کنند.
شیمی درمانی معمولاً برای درمان کندروسارکوم یا کوردوما استفاده نمی شود .
پرتودرمانی
که رادیوتراپی نیز نامیده می شود، شامل استفاده از اشعه ایکس با انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی است.
این درمان ممکن است همراه با جراحی استفاده شود.
اغلب برای درمان سارکوم یوینگ استفاده می شود .
همچنین ممکن است با سایر درمان‌های استئوسارکوم، کندروسارکوم و کوردوما استفاده شود، به‌ویژه زمانی که مقدار کمی سرطان پس از جراحی باقی بماند.
همچنین ممکن است برای بیمارانی که جراحی نمی کنند استفاده شود.
یک ماده رادیواکتیو که در استخوان جمع میشود، به نام ساماریوم، یک شکل داخلی پرتودرمانی است،
که می‌تواند به تنهایی یا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی برای درمان استئوسارکوم که پس از درمان در استخوان دیگری عود کرده است، استفاده شود.
کرایوسرجری
استفاده از نیتروژن مایع برای انجماد و از بین بردن سلول های سرطانی است.
گاهی اوقات می توان از این تکنیک به جای جراحی معمولی برای از بین بردن تومورهای استخوان استفاده کرد.
درمان هدفمند
استفاده از دارویی است که برای تعامل با یک مولکول خاص درگیر در رشد و گسترش سلول های سرطانی طراحی شده است.
آنتی بادی مونوکلونال دنوزوماب، یک درمان هدفمند است که برای درمان بزرگسالان و نوجوانان بالغ مبتلا به تومور سلول غول پیکر استخوان که با جراحی قابل برداشتن نیست تأیید شده است.
از تخریب استخوان ناشی از نوعی سلول استخوانی به نام استئوکلاست جلوگیری می کند.
