بچه ها رشد خود را طوری شکل می دهند که با تمایلات ژنتیکی مطابقت داشته باشد
کودکان پیش دبستانی به طور فعال بر رشد خود تأثیر می گذارند، تا با ژنتیک به ارث رسیده از والدین خود هماهنگ شوند. محققان با بررسی نحوه تعامل کودکان نوپا با محیط خود، از جمله فعالیت هایی مانند خواندن و پازل، دریافتند که ترجیحات کودکان بر نحوه مشارکت آنها در فعالیت های مختلف تأثیر می گذارد. این مشارکت فعال به شکل گیری رشد مغز آنها در کنار عوامل محیطی کمک می کند. این یافته‌ها بر تعامل پویا بین ژنتیک و محیط در اوایل دوران کودکی تأکید می‌کنند و دیدگاه‌های سنتی فرآیندهای رشد منفعل را به چالش می‌کشند.
نکات کلیدی
- مشارکت فعال در رشد: کودکان دو ساله با انتخاب فعالیت هایی که با ترجیحات ذاتی آنها هماهنگی دارد، بر محیط یادگیری خود تأثیر می گذارند.
- تعامل ژن-محیط: این مطالعه نشان می دهد که چگونه تمایلات ژنتیکی و عوامل محیطی با هم به رشد شناختی و عاطفی کودکان کمک می کنند.
- پیامدهای مداخله زودهنگام: درک این پویایی ها می تواند به شناسایی کودکانی که ممکن است نیاز به مداخله و کمک رسانی والدین یا مربی داشته باشند، کمک کند و به طور بالقوه از مشکلات یادگیری در آینده جلوگیری کند.
در مطالعه ای که توسط متخصصان رشد کودک در دانشگاه یورک انجام شد، محققان دریافتند که کودکان پیش دبستانی به طور فعال تجربیات خود را انتخاب می کنند، شکل می دهند و ایجاد می کنند تا با تمایلات ژنتیکی خود مطابقت داشته باشند.
کودکان با توجه به محیط رشد و پرورش و با پیروی از ژن های خود رفتارها، انتخاب ها و تکامل فیزیکی متفاوتی خواهند داشت.
نحوه همکاری ژن ها و محیط برای شکل دادن به رشد مغز کودکان
محققان به بررسی نحوه همکاری ژن ها و محیط برای شکل دادن به رشد مغز کودکان بین دو تا چهار سال پرداختند. آنها دریافتند که کودکان به صورت منفعل عمل نمی کنند. تصمیم گیری کودکان در ایجاد تجربیات بر اساس ترجیحات آن ها و ویژگی های شخصیتی ارثی که از والدین به ارث برده اند، نقشی قوی داشت. محققان به محرک های شناختی اولیه در خانه از جمله صحبت کردن، آواز خواندن، شعرهای مهد کودک، کتاب خوانی و درگیر شدن با اسباب بازی ها و پازل ها نگاه کردند. آنها دریافتند که کودکان تصمیم می گیرند که بر روی کدام فعالیت ها تمرکز کنند، و با بیشترین شباهت به مربی خود آن را انجام دهند.
تصمیم گیری
«همانطور که بسیاری از والدین می‌دانند، بچه‌های کوچک از قبل در مورد کارهایی که انجام می‌دهند یا دوست ندارند کاملاً واضح هستند و این مطالعه این نظریه را ثابت می‌کند که، حتی در در سنین پایین، کودکان به طور فعال تجربیات خود را در خانه شکل می دهند. «ترجیحات و تفاوت‌های شخصیتی کودک، واکنش‌های متمایزی را از سوی مراقبین کودک برمی‌انگیزد. به عنوان مثال، اگر کودکی از خواندن لذت می‌برد، می‌نشیند و روی کتاب تمرکز می‌کند، که احتمالاً به مراقبان انگیزه می‌دهد تا بیشتر با او مطالعه کنند و کتاب‌های بیشتری تهیه کنند. «مطالعه ما همچنین می‌تواند توضیح دهد که چرا حتی خواهر و برادرهایی که در یک خانه بزرگ می‌شوند می‌توانند در گرایش‌های رفتاری، رشد عاطفی و توانایی‌های یادگیری آنها بسیار متفاوت باشند.»
شکلی که مکانیسم‌های بالقوه (انتقال ژنتیکی، انتقال محیطی، و همبستگی ژن-محیط) را توصیف می‌کند که ارتباط بین ویژگی‌های والدین و نتایج فرزندان را نشان می‌دهد.
«تعامل ژن و محیط در رشد شناختی اولیه زندگی»
در این مطالعه، رشد شناختی کلامی و غیرکلامی دوقلوها در سنین مختلف، از جمله در دو، سه و چهار، از طریق آزمایش استاندارد و گزارش‌های گسترده والدین ارزیابی شد. «تفاوت‌های اولیه با بزرگ‌تر شدن کودکان بیشتر می‌شوند و منجر به «اثر گلوله برفی» می‌شوند.
محیط اولیه خانه
“محیط اولیه خانه به ویژه برای رشد مغز مهم است، ما می دانیم که بسیاری از نتایج در زندگی بعدی به این امر مرتبط است. از موفقیت تحصیلی، موفقیت شغلی و سطح درآمد گرفته تا رفاه و توانایی داشتن روابط پایدار با دیگران. به عنوان مثال، ما می‌توانیم از DNA برای شناسایی کودکانی که در معرض خطر ژنتیکی مشکلات خواندن هستند، استفاده کنیم. لذا قبل از بروز رفتارهای ناسازگارانه مانند اجتناب از مطالع کتاب، مداخله اولیه را به آنها پیشنهاد کنیم. اقدامات پیشگیرانه زمانی که در اوایل زندگی اجرا شوند شانس بیشتری برای موفقیت دارند. نمرات پلی ژنیک بسیار قدرتمند هستند زیرا می توانند صفات را در بدو تولد و در مراحل بعدی زندگی پیش بینی کنند، و به عنوان یک سیستم هشدار اولیه عمل می کند که می تواند کمک ویژه ای برای آن دسته از کودکانی باشد که احتمالاً بیشترین مشکل را دارند.
“مطالعه ما تحقیقات بیشتری در مورد ژنتیک ایجاد می کند تا بتوانیم مزایای بالقوه ژنتیک را به حداکثر برسانیم و خطرات آنها را در آینده، به ویژه در زمینه رشد کودک به حداقل برسانیم.” آخرین پیشرفت‌ها در آزمایش‌های ژنتیکی می‌تواند به این معنا باشد که ممکن است روزی بتوانیم به کودکان کمک کنیم تا از مشکلات خواندن به طور کلی اجتناب کنند، زیرا می‌توانیم قبل از تجربه های نامطلبوب که در حال حاضر با نارساخوانی مرتبط است، به طور مؤثر از آنها حمایت کنیم.
ژنتیک چگونه رشد را شکل می دهد؟
DNA فقط برای موهای قهوه‌ای یا بلوند، چشم‌های آبی یا قهوه‌ای کد نمی‌کند، بلکه نحوه شکل‌گیری مغز کودکان ما را شکل می‌دهد که بر تمایلات طبیعی آنها در بسیاری از ویژگی‌های رفتاری تأثیر می‌گذارد.
به همین دلیل است که برخی از بچه ها به طور طبیعی اجتماعی تر هستند و برخی دیگر زمان بیشتری برای گرم شدن با افراد و موقعیت های جدید نیاز دارند.
نمونه هایی از تأثیرات ژنتیکی بر رشد کودک چیست؟
ژن‌هایی که از والدین خود به ارث می‌بریم، در مورد بدن، ذهن و حتی بخش‌هایی از شخصیت ما نمودار می‌شوند: قد، رنگ مو و چشم، توانایی ورزشی، موفقیت و انگیزه بالا، یا هوش پایین، یا هوش بالا با مشکلاتی در یادگیری چیزهای خاص.
نقش ژن ها در رشد کودک چیست؟
ژنتیک رشد کودک را شکل می دهد. این به این دلیل است که ترکیبات ژنی خاصی وجود دارد که باعث رشد سریعتر در مناطق خاص می شود در حالی که برخی دیگر با رشد کندتر همراه هستند. برخی از شرایط ژنتیکی مانند سندرم داون با رشد کندتر کودک در همه زمینه ها مرتبط است.
ژنتیک چه نقشی در رشد مغز دارد؟
به طور کلی، ژن‌ها مسئول طرح سیم‌کشی اولیه هستند -برای تشکیل همه سلول‌ها و ارتباطات کلی بین مناطق مختلف مغز – در حالی که تجربه مسئول تنظیم دقیق این ارتباطات است، و به هر کودک کمک می‌کند تا با محیط خاص سازگار شود (جغرافیایی). ، فرهنگی ، خانوادگی و …
منبع: Neurosciencenews.com