اطلاعات عمومی در مورد سرطان آندومتر

پیشگیری چیست؟

پیشگیری از سرطان اقداماتی است که برای کاهش احتمال ابتلا به سرطان انجام می شود و این امر با کمک و همراهی مردم در جوامع مختلف امکان پذیر می باشد. پیشگیری از سرطان با اطلاع از عوامل خطر و رعایت آن ها، تعداد موارد جدید ابتلا به سرطان در یک گروه یا جمعیت کاهش می یابد. با نتایج ارزشمندی که اخیرا دانشمندان به آن دست یافته اند، امیدواریم این امر باعث کاهش مرگ و میر ناشی از سرطان شود.
برخی از عوامل خطر سرطان را می توانیم با اجتناب از آن ها کاهش دهیم، اما بسیاری از آنها ممکن نمی باشند. به عنوان مثال، هم سیگار کشیدن و هم به ارث بردن ژن های خاص، عوامل خطر برخی از انواع سرطان هستند، اما فقط می توان از سیگار کشیدن اجتناب کرد. ورزش منظم و رژیم غذایی سالم ممکن است عوامل محافظتی برای برخی از انواع سرطان باشد. اجتناب از عوامل خطر و افزایش عوامل محافظتی ممکن است خطر ابتلا شما را کاهش دهد، اما به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا نخواهید شد.

عوامل محافظتی زیر خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش می دهد:

• بارداری و شیردهی
• داروهای ضد بارداری هورمونی
• کاهش وزن
• فعالیت بدنی

بارداری و شیردهی:

با توجه به مطالعات گسترده در این زمینه می دانیم که سطح استروژن در دوران بارداری و شیردهی کمتر است. خطر ابتلا به سرطان آندومتر در زنانی که بچه دار شده اند کمتر می باشد. همچنین شیردهی خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش می دهد.

داروهای ضد بارداری هورمونی:

مصرف قرص های ضد بارداری هورمونی (قرص های ضد بارداری) که ترکیبی از استروژن و پروژسترون (داروهای ضد بارداری خوراکی ترکیبی) هستند، خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش می دهد. اثر محافظتی این نوع پیشگیری از بارداری با مدت زمان استفاده افزایش می‌یابد و می‌تواند تا سال‌ها پس از قطع مصرف داروهای ضد بارداری خوراکی باقی بماند.
بر اساس تحقیقات صورت گرفته، در حین مصرف قرص های ضد بارداری، خطر لخته شدن خون، سکته مغزی و حمله قلبی در زنان بیشتر است، به ویژه زنان سیگاری و بالای 35 سال.
داده های جدید نشان می دهد که سایر داروهای ضد بارداری هورمونی، مانند دستگاه های کنترل بارداری که در رحم زنان قرار می گیرند، ممکن است خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش دهند.

کاهش وزن:

مشخص نیست که کاهش وزن خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش می دهد یا خیر. با این حال، انجام جراحی چاقی (جراحی که نحوه عملکرد دستگاه گوارش شما را تغییر می‌دهد تا وزن کم کنید) خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش می‌دهد. پس از جراحی چاقی، سایر بیماری های مرتبط با چاقی مانند دیابت و سندرم متابولیک اغلب بهبود می یابند یا از بین می روند.
انجام جراحی چاقی برای کاهش وزن همچنین شامل خطراتی مانند عفونت، لخته شدن خون، مشکلات تنفسی یا قلبی و مشکلات گوارشی است. بهترین راه برای این کار استفاده از رژیم های غذایی متناسب با سن و وزن شماست که نقش متخصصان این حوزه در این راستا بسیار مفید واقع می شود. و همچنین برنامه ی ورزشی منظم و مناسب که منجر به کاهش وزن بدون آسیب به استخوان یا ماهیچه های شما انجام می گردد.

فعالیت بدنی:

فعالیت بدنی (ورزش) ممکن است خطر ابتلا به سرطان آندومتر را کاهش دهد. این شامل هر گونه فعالیت بدنی است که در محل کار یا در خانه انجام می دهید اما این ورزش نباید خیلی سنگین باشد یا اینکه به طور نامنظم انجام شود. نوع ورزش با توجه به سن و ورزن و توانایی بدن شما میتواند متفاوت باشد.
سرطان آندومتر بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های آندومتر تشکیل می‌شوند. چاقی و داشتن سندرم متابولیک ممکن است خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش دهد. مصرف تاموکسیفن برای سرطان سینه یا مصرف استروژن به تنهایی (بدون پروژسترون) می تواند خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش دهد.
علائم و نشانه های سرطان آندومتر شامل خونریزی غیرمعمول واژینال یا درد در لگن است. آزمایشاتی که آندومتر را بررسی می کند برای تشخیص سرطان آندومتر استفاده می شود.
عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه های درمانی تأثیر می گذارند. آندومتر پوشش داخلی رحم در زنان است. رحم محل رشد جنین است. در اکثر زنان غیر باردار، طول رحم حدود 3 اینچ است. انتهای باریک و تحتانی رحم دهانه رحم است که به واژن منتهی می شود. سرطان آندومتر با سرطان عضله رحم که به آن سارکوم رحم می گویند متفاوت است.
نوع نادری از سرطان رحم که در ماهیچه ها یا سایر بافت های رحم (عضو کوچک، توخالی و گلابی شکل در لگن زن که در آن جنین رشد می کند) تشکیل می شود. معمولا بعد از یائسگی اتفاق می افتد. دو نوع اصلی عبارتند از لیومیوسارکوم (سرطانی که از سلول‌های ماهیچه صاف شروع می‌شود) و سارکوم استرومایی آندومتر (سرطانی که از سلول‌های بافت همبند شروع می‌شود).
چاقی و داشتن سندرم متابولیک ممکن است خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش دهد. هر چیزی که شانس ابتلا به بیماری را افزایش دهد، عامل خطر نامیده می شود. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به سرطان نیست. نداشتن عوامل خطر به این معنی نیست که سرطان نخواهید گرفت.

عوامل خطر سرطان آندومتر شامل موارد زیر است:

• مصرف درمان جایگزینی هورمونی فقط با استروژن (HRT) پس از یائسگی.
• مصرف تاموکسیفن برای پیشگیری یا درمان سرطان سینه.
• چاقی.
• داشتن سندرم متابولیک
• ابتلا به دیابت نوع 2.
قرار گرفتن بافت آندومتر در معرض استروژن ساخته شده توسط بدن. این ممکن است ناشی از:
• عدم زایمان.
• قاعدگی در سنین پایین.
• شروع یائسگی در سنین بالاتر.
• ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک.
• داشتن سابقه خانوادگی سرطان آندومتر در یکی از بستگان درجه یک (مادر، خواهر یا دختر).
• داشتن شرایط ژنتیکی خاص، مانند سندرم لینچ.
• داشتن هیپرپلازی آندومتر

علائم و نشانه های سرطان آندومتر :

• خونریزی واژینال یا ترشحات غیر مرتبط با قاعدگی (قاعدگی).
• خونریزی واژن بعد از یائسگی.
• ادرار سخت یا دردناک.
• درد هنگام مقاربت جنسی.
• درد در ناحیه لگن.

آزمایشات مرتبط با سرطان آندومتر

آزمایشاتی که آندومتر را بررسی می کند برای تشخیص سرطان آندومتر استفاده می شود. از آنجایی که سرطان آندومتر از داخل رحم شروع می شود، معمولاً در نتایج آزمایش پاپ نشان داده نمی شود. به همین دلیل، نمونه ای از بافت آندومتر باید برداشته شود و زیر میکروسکوپ بررسی شود تا سلول های سرطانی جستجو شود.
یکی از روش های زیر ممکن است استفاده شود:

بیوپسی آندومتر:

برداشتن بافت از آندومتر (پوشش داخلی رحم) با قرار دادن یک لوله نازک و انعطاف پذیر از طریق دهانه رحم و داخل رحم. از این لوله برای خراش دادن آرام مقدار کمی از بافت آندومتر و سپس برداشتن نمونه های بافت استفاده می شود. یک آسیب شناس بافت را زیر میکروسکوپ می بیند تا سلول های سرطانی را جستجو کند.

اتساع و کورتاژ:

روشی برای برداشتن نمونه های بافت از پوشش داخلی رحم. دهانه رحم گشاد می شود و کورت (ابزار قاشقی شکل) برای برداشتن بافت داخل رحم قرار می گیرد. نمونه های بافت زیر میکروسکوپ برای علائم بیماری بررسی می شوند. این روش D&C نیز نامیده می شود.

هیستروسکوپی:

روشی برای بررسی قسمت های غیر طبیعی داخل رحم. هیستروسکوپ از طریق واژن و دهانه رحم به داخل رحم وارد می شود. هیستروسکوپ ابزاری نازک و لوله مانند با نور و عدسی برای مشاهده است. همچنین ممکن است ابزاری برای برداشتن نمونه‌های بافتی داشته باشد که زیر میکروسکوپ از نظر علائم سرطان بررسی می‌شوند.
سایر آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان آندومتر شامل موارد زیر است:
معاینه فیزیکی و تاریخچه سلامت: معاینه بدن برای بررسی علائم کلی سلامت، از جمله بررسی علائم بیماری، مانند توده ها یا هر چیز دیگری که غیرعادی به نظر می رسد. تاریخچه ای از عادات سلامتی بیمار و بیماری ها و درمان های گذشته نیز گرفته می شود.
معاینه سونوگرافی ترانس واژینال: روشی که برای بررسی واژن، رحم، لوله های فالوپ و مثانه استفاده می شود. یک مبدل اولتراسوند (پروب) در واژن قرار داده می شود و برای پرتاب امواج صوتی پرانرژی (اولتراسوند) از بافت ها یا اندام های داخلی و ایجاد پژواک استفاده می شود. پژواک ها تصویری از بافت های بدن را تشکیل می دهند که سونوگرافی نامیده می شود. پزشک با مشاهده سونوگرافی می تواند تومورها را شناسایی کند.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان آندومتر وجود دارد.

درمان های استاندارد در سرطان آندومتر

• عمل جراحی
• پرتو درمانی
• شیمی درمانی
• هورمون درمانی
• درمان هدفمند
انواع جدیدی از درمان در آزمایشات بالینی در حال آزمایش هستند.
درمان سرطان آندومتر ممکن است عوارض جانبی ایجاد کند.
ممکن است بیماران بخواهند در مورد شرکت در یک کارآزمایی بالینی فکر کنند.
بیماران می توانند قبل، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان خود وارد آزمایشات بالینی شوند. ممکن است نیاز به آزمایشات بعدی باشد.

با توجه به موارد اشاره شده در بالا سبک زندگی، میزان فعالیت بدنی نوع تغذیه و حتی استرس و افکار منفی که در زندگی ما نهادینه شده اند ممکن است سلامتی ما را به خطر بیاندازند. پس اگر تا این لحظه که با هم در حال مطالعه مطلبی علمی در راستای بهبود سلامت خود هستیم، با قدرت تصمیم بگیریم که از امروز قدمی مثبت برای آینده ی پر از آرامش خود برخواهم داشت و هیچوقت از این تصمیم بر نخواهم گشت.
سلامت و تندرست باشید.

منبع: مرکز بین المللی سرطان