داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی نوعی ایمنی‌درمانی اند که درمان بسیاری از سرطان‌ها را متحول کرده‌اند و از تاثیرگذارترین راه‌های درمان سرطان به شمار می‌رود. اما برای بسیاری از بیماران، این داروها می‌توانند طیف وسیعی از عوارض جانبی از جمله خارش و بثورات پوستی دردناک ایجاد کنند. متاسفانه در بعضی موارد مشاهده شده است که عوارض پوستی آنقدر بد است که افراد مصرف داروها را قطع می‌کنند.
یک مطالعه جدید بر روی موش‌های آزمایشگاهی نشان می‌دهد که داروها باعث می‌شوند سیستم ایمنی به میکروب‌های جدیدی که روی پوست می‌نشینند حمله کند که در نتیجه باعث ایجاد عوارض جانبی پوست می‌شود. اگر این یافته آزمایشگاهی در انسان‌ها هم تایید شود، در نهایت می‌تواند به راه‌های بهتری برای درمان یا پیشگیری از عوارض پوستی درمان با داروهای مهارکننده‌های بازرسی ایمونوتراپی منجر شود.
دکتر بلکید از اعضای موسسه آلرژی که از محققین ارشد این مطالعه نیز است، می‌گوید: طبق یافته‌ها، عوارض جانبی دارو بر پوست از طریق اضافه شدن باکتری‌ها، قارچ‌ها و سایر میکروب‌هایی که در داخل و بر روی پوستمان زندگی می‌کنند، ایجاد می‌شود. وی همچنین اضافه کرد که مردم همیشه، به ویژه در بیمارستان‌ها، در معرض انواع جدیدی از میکروب‌ها هستند.
داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی، سلول‌های ایمنی سرطان زا را از بین می‌برند. البته این سلول‌های ایمنی فعال شده همچنین می‌توانند به سلول‌ها و بافت‌های سالم آسیب برسانند و منجر به التهاب و عوارض جانبی مرتبط با سیستم ایمنی بدن شوند. متاسفانه مکانیسم‌های زیرین این عوارض جانبی که اغلب با داروهای استروئیدی درمان می‌شوند، مشخص نیست.
جیمز گولی، کارشناس ایمونوتراپی و از اعضای موسسه آلرژی که در این مطالعه نقشی نداشته است، در مورد این مطاله گفت: نتایج این مطالعه «راه جدیدی از تفکر» را در مورد عوارض جانبی پوست و احتمالا سایر عوارض جانبی التهابی باز می‌کند، اما مسئله این است که یافته‌ها باید در مطالعات انسانی نیز تأیید شود.
میکروب ها و سیستم ایمنی: ارتباط مداوم
دکتر بلکید گفت: «سیستم ایمنی دائما با میکروبیوتای پوست در ارتباط است. این تعامل می‌تواند از واکنش‌های مضر سیستم ایمنی و التهابی که بر اثر درگیری پوست با نوع جدیدی از میکروب ایجاد می‌شود، جلوگیری کند.
هیدی کنگ، متخصص پوست از موسسه ملی آرتریت و بیماری‌های عضلانی و پوست که در این مطالعه شرکت نداشت، توضیح داد: «مطالعات بر روی موش‌ها نشان می‌دهد که میکروبیوم پوست به تقویت شناخت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا عوامل بیماری‌زای خطرناک را از میکروب‌های مفید یا بی‌ضرر تشخیص دهد.
مطالعات آزمایشگاه دکتر بلکید و سایرین روی موش‌ها همچنین نشان داده است که برخی از فعل و انفعالات بین میکروب‌ها و سیستم ایمنی باعث بهبود زخم و محافظت در برابر عفونت می‌شود. اما تحت برخی شرایط، این تعاملات می‌تواند مضر باشد.
دکتر کونگ گفت: بررسی نقش میکروبیوتای پوست در افراد به آسانی آزمایش بر روی موش‌ها نیست، زیرا قرار گرفتن در معرض باکتری‌های پوست در مطالعات موش‌ها راحت تر قابل کنترل است. اما واضح است که «اگر پوست ما به هر چیزی که با آن در تماس است مانند میکروب‌های جدید، واکنش التهابی نشان دهد، دائماً ملتهب در اطراف راه می‌رفتیم».
داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی، آرامش را بر هم می‌زنند
تیم دکتر بلکید به این فکر افتادند که آیا عوارض جانبی پوستی داروها ممکن است به این دلیل باشد که ارتباط عادی بین میکروبیوتای پوست و سیستم ایمنی را مختل می‌کند یا نه. آن‌ها درمان آزمایشگاهی را با داروی ایپلیموماب(Yervoy) و استفاده همزمان باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس روی پوست موش‌ها شروع کردند.
نتیجه تحقیقات نشان می‌دهد اگرچه باکتری استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس به طور معمول در موش‌ها یافت نمی‌شود، این باکتری می‌تواند به راحتی روی پوست موش‌ها قرار بگیرد و حضوری مادام العمر داشته باشد.
تیم مطالعه اضافه کرد: موش‌هایی که با ipilimumab(داروی پروتئینی) تحت درمان قرار گرفتند و همزمان در معرض استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس قرار گرفتند، دچار التهاب پوستی چشمگیری شدند. در مقابل، هنگامی که این درمان‌ها به تنهایی استفاده می‌شوند، التهابی نیز به وجود نمی‌آید.
این تیم دریافتند که التهاب پوست موش حاوی سطوح بالایی از سلول‌های T است. این سلول‌های T، که به طور خاص اپیدرمیدیس را هدف قرار می‌دهند، ماده ای به نام IL-17 تولید کردند که می‌تواند التهاب را تحریک کند. آزمایش‌های بیشتر نشان داد که IL-17 بیش از حد ترشح شده توسط سلول‌های T باعث التهاب پوست در موش‌ها می‌شود.
از آنجایی که ممکن است عوارض پوستی داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی در بیماران تا پس از پایان درمان ظاهر نشود، تیم تحقیقاتی همچنین به عواقب طولانی‌مدت درمان با مهارکننده‌های ایست بازرسی ایمنی پرداختند.
آن‌ها دریافتند که در مقایسه با پاسخ به مواجهه اولیه با اپیدرمیدیس، موش‌هایی که تحت درمان با ipilimumab(داروی پروتئینی) قرار گرفته بودند، هنگامی که یک ماه پس از اولین بار در معرض باکتری قرار گرفتند، پاسخ التهابی قوی تر و سریع تری به اپیدرمیدیس داشتند.
موش‌هایی که مجددا در معرض دارو قرار گرفتند، تعداد سلول‌های T را که علیه باکتری‌ها هدایت می‌شوند، افزایش دادند. سلول‌های T حافظه می‌توانند در بدن باقی بمانند تا در صورت بروز مجدد تهدید، به سرعت فراخوانی شوند. محققان به این نتیجه رسیدند که درمان با داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی ممکن است منجر به پاسخ‌های غیرطبیعی سلول‌های T در موش‌هایی شود که دوباره با همان میکروب مواجه می‌شوند، حتی ماه‌ها پس از پایان درمان با این دارو.
به طور کلی می‌توان گفت که نتیجه این مطالعه نشان می‌دهد که در موش‌ها، رابطه صلح‌آمیز بین میکروبیوتا(جمعیت میکروبی بدن) و سیستم ایمنی می‌تواند عمیقاً تحت تأثیر درمان با داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی قرار گیرد. بدین صورت که قرار گرفتن در معرض میکروارگانیسم‌های جدید(شامل باکتری‌ها، ویروس‌ها و برخی قارچ‌ها) در پوست و سایر قسمت‌های بدن، مانند روده این احتمال را افزایش می‌دهد که اگر درمان با داروهای مهارکننده بازرسی ایمونوتراپی در همان زمان آغاز شود، پوست دچار التهاب شود.
سخن آخر
هر فردی در هر سنی ممکن است به سرطان مبتلا شود. اما سرطان با بالا رفتن سن شایع تر است و بیشتر موارد در افراد 50 ساله یا بالاتر رخ می‌دهد.
در هر سنی که هستید، همیشه بهتر است اگر چیزی برای شما عادی نیست به بدن خود گوش دهید و با پزشک خود صحبت کنید. همانطور که می‌دانید درمان سرطان هزینه‌های زیادی برای فرد مبتلا و خانواده‌اش دارد و ممکن است به دلیل مشکلات مالی فرد مبتلا به سرطان فرصت طلایی درمان را از دست دهد. به منظور کمک به مبتلایان سرطان می‌توانید از راه‌های کمک مالی به خیریه مهرسهیلا استفاده کنید تا امید به درمان را در بیماران زنده نگه دارید.