ژن های نئاندرتال ها (انسان های اولیه) در بدن انسان امروزی با مقدار بسیار کمی وجود دارد. بر طبق آمار جهانی جمعیت غیر آفریقایی ها حدود 2 درصد DNA نئاندرتال را در ژنوم خود حمل می کنند، با این حال یک کروموزوم وجود دارد که DNA پسرعموهای باستانی ما در آن یافت نمی شود. این قسمت به عنوان کروموزوم Y شناخته می شود.
تغییرات DNA
دانشمندان می گویند ممکن است DNA نئاندرتال در انسان مدرن به دنبال اتفاقات آمیخته شدن از بین رفته باشد، زیرا با DNA خودمان ناسازگار بود. در چندین نقطه از تاریخ پیچیده ما، انسان های مدرن با نئاندرتال ها جفت گیری کردند. این یک تاثیر آشکار در ژنوم انسان‌های امروزی به جا گذاشته است، و این DNA نئاندرتال به روش‌های بی‌شماری بر سلامت ما تأثیر می‌گذارد.
کروموزوم Y
بخشی از ژنوم ما فاقد DNA نئاندرتال است که کروموزوم Y نام دارد. محققان به این نتیجه رسیدند برخی از این حذف ها می تواند شانسی باشد. اما این امکان نیز وجود دارد که ژن‌های نر نئاندرتال با انسان خردمند امروزی ماده ناسازگار باشد. لذا در روند تکامل مجبور به حذف آن ها شده اند.
ناپدید شدن “Y”
کروموزوم Y یکی از دو نوع کروموزوم جنسی در انسان است. زنان حامل دو نسخه از کروموزوم X هستند، در حالی که مردان حامل یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y هستند. کروموزوم Y فقط از پدر به پسر منتقل می شود.
کروموزوم Y نئاندرتال
در ابتدا، محققان در حال تجزیه و تحلیل DNA گرفته شده از بقایای فسیل شده نئاندرتال های ماده بودند. در ادامه تحقیقات، دانشمندان کروموزوم Y نئاندرتال را از یک مرد 49000 ساله از اسپانیا بررسی کردند.
ناپدید شدن DNA نئاندرتال
چطور ممکن است این DNA نئاندرتال به ظاهر بدون هیچ ردی ناپدید شده باشد؟
ساده ترین پاسخ ممکن است این باشد که به طور تصادفی از مخزن ژن انسان طی هزاران سال حذف شده است.
DNA نئاندرتال در کروموزوم Y در مردان مدرن یافت نمی شود و دانشمندان به طور کامل دلیل آن را نمی دانند.
سیستم ایمنی در ارتباط با کروموزوم Y
احتمال دیگر این است که کروموزوم Y نئاندرتال با DNA خودمان ناسازگار باشد. به عنوان مثال، این یک تیم تحقیقاتی کشف کرد که سه ژن نئاندرتال در کروموزوم Y که با ژن های موجود در انسان متفاوت است، به عنوان بخشی از سیستم ایمنی عمل می کنند. این ژن‌ها به سیستم ایمنی اجازه می‌دهند تا دوست (معروف به سلول‌های خود بدن) را از دشمن متمایز کند. عدم تشخیص صحیح «خود» از «مهاجم» به همین دلیل است که پیوند بافت از مردان به زنان را می‌توان رد کرد، یا به این دلیل است که سیستم ایمنی بدن مادر ممکن است به جنین پسر در دوران بارداری حمله کند و باعث سقط جنین شود. بنابراین می توان تصور کرد که سیستم ایمنی زنان مدرن به طور مداوم به نوزادان پسری حمله می کند که DNA نئاندرتال را روی کروموزوم Y خود حمل می کردند، که منجر به سقط مکرر و در نهایت از دست دادن ژن های Y نئاندرتال می شود.
قانون هالدان
اگر زنان مدرنی که با نئاندرتال‌ها آمیخته شوند، پسران کمتری نسبت به زوج‌های دیگر خواهند داشت. این فرضیه با یک نظریه قدیمی به نام “قانون هالدان” مطابقت دارد، که نشان می دهد اگر تولید مثل بین جمعیت های ژنتیکی متفاوت منجر به ناباروری شود، احتمالاً در جنسیت نر اختلال به وجود می آید، که حامل دو کروموزوم جنسی متفاوت است.
حذف گسترده
نئاندرتال ها در مقایسه با انسان های اولیه مدرن، جمعیت بسیار کمی داشتند. جمعیت کم به جهش‌های مضر اجازه می‌دهد تا با سرعت بیشتری نسبت به جمعیت بزرگ‌تر در مخزن ژنی تجمع کنند. به این ترتیب، جمعیت نئاندرتال ها به صورت گسترده از جمعیت ژنتیکی حذف شدند.
اگر DNA انسان مدرن اولیه «سالم‌تر» را وارد ترکیب کنید، انتخاب طبیعی به نفع این دی‌ان‌ای مدرن انسان است که پس از آن جمعیت نئاندرتال‌ها را در بر می‌گیرد.جهش‌های مضری که بر آمادگی تکاملی جمعیت تأثیر می‌گذارند، بیشتر در جمعیت کوچک‌تر از جمعیت بزرگ‌تر تجمع می‌یابند.
دانشمندان اعلام داشتند، به این دلیل اینکه کروموزوم Y فقط از طریق پدر به ارث می رسد. این کروموزوم با کروموزوم های دیگر بدن که توسط هر دو والدین به نسل بعدی منتقل می شود، مخالف است. که این بدان معناست که کروموزوم Y در طول زمان بیشتر مستعد “از دست رفتن” است.
تا به حال به این فکر کرده اید که چرا برخی افراد راحت تر از دیگران عضله می سازند یا چرا کک و مک زیر نور خورشید بیرون می آید؟ همه ی اینها از ژن های ما تاثیر می گیرند.
منبع: livescience