یک سال در تحقیقات سرطان و چیزهای زیادی برای جشن گرفتن

دکتر کیمرین راثمل مدیر  NCI می گوید: با نزدیک شدن به پایان سال 2024، من به آنچه در تحقیقات سرطان در سال گذشته رخ داده است، فکر می کنم. دیروز، در واقع، سالگرد یک سالگی من به عنوان مدیر NCI بود، بنابراین سالی بود که شخصا هرگز فراموش نخواهم کرد.

من با افراد شگفت انگیز بسیاری در جامعه تحقیقات سرطان آشنا شده ام، در مورد آنچه که انجام می دهند، چگونه آن را انجام می دهند و چرا این کار را انجام می دهند، آشنا شده ام. و به صراحت می توانم بگویم که قدردانی بیشتری از نبوغ، اشتیاق و تعهد آنها به کارشان به دست آورده ام. نتایج حاصل از این تحقیقات در سال جاری به نمایش گذاشته شد.

از جمله یافته‌هایی که من مدام به آن‌ها بازمی‌گردم، یافته‌هایی از یک کارآزمایی بالینی است که داروی ایمونوتراپی دوستارلیماب را آزمایش می‌کند. این کارآزمایی افراد مبتلا به سرطان رکتوم پیشرفته محلی را که تومورهای آنها دارای نقصی در قابلیت های ترمیم DNA آنها به نام کمبود ترمیم عدم تطابق (یعنی زمانی که در ساختار DNA تغییری قابل اصلاح ایجاد شده اما بدن ما به  علت نقصی خاص خود قادر به این اصلاح نیست) بود، را مورد بررسی قرار داد. طبق نتایج ارائه شده در خرداد ماه، از 42 بیمار تحت درمان با دوستارلیماب به مدت 6 ماه، همه 42 بیمار پاسخ مثبت و موثری به درمان نشان دادند. نرخ پاسخ 100٪ کامل! و در اکثر شرکت کنندگان در کارآزمایی، این پاسخ ها بیش از 2 سال طول کشید. این نتایج تایید گام بزرگی در تحقق رویای دنیایی بدون سرطان است. این دارو عوارض جانبی کمتری نسبت به درمان استاندارد برای افراد مبتلا به سرطان دارد.

البته، این تنها یکی از بسیاری از مطالعاتی است که در سال جاری انجام شده است که به نظر من نشان دهنده پیشرفت های صادقانه در مراقبت از سرطان است.

تاثیر روزافزون ایمونوتراپی

جای تعجب نیست که چندین مورد از پیشرفت های قابل توجه درمان سرطان گزارش شده در سال جاری شامل ایمونوتراپی است. به عنوان مثال، در حوزه تخصصی خودم، سرطان کلیه، آزمایشی برای آزمایش مهارکننده پست بازرسی ایمنی پمبرولیزوماب  اولین موردی بود که در آن یک درمان کمکی بقای کلی را در بزرگسالان مبتلا به این بیماری بهبود بخشید.

همچنین در سال جاری چندین مورد تاییدیه سازمان غذا و دارو (FDA) برای داروهای ایمونوتراپی وجود داشت. آنها شامل دو روش درمانی برای سرطان ریه سلول های کوچک بودند، این بیماری برای دهه ها در برابر هر درمانی که دانشمندان به آن پرداخته اند، نفوذناپذیر بوده است. تاییدیه‌های تارلاتاماب و دوروالوماب که هر دو بر اساس نتایج چشمگیر در آزمایش‌های بالینی هستند، نشان می‌دهند که در نهایت درمان امری است ناگزیر.

در سال 2024، ایمونوتراپی نیز در برابر سرطان های دوران کودکی نیز پیشرفت بسیار خوبی داشت. برای برخی از نوزادان و کودکان مبتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL)، به عنوان مثال، بلیناتوموماب، نوعی دارویی که به عنوان گیرنده سلول های T دو اختصاصی یا BiTE شناخته می شود – قبلاً یک درمان استاندارد بود. اما به لطف تاییدیه جدید FDA و یافته‌های برجسته از یک آزمایش بالینی پشتیبانی شده توسط NCI، احتمالاً نوزادان و کودکان بیشتری با کمک این دارو درمان می‌شوند.

و به دنبال نتایج اولیه یک کارآزمایی بالینی کوچک از درمان تحقیقاتی CAR T-cell، اکنون امیدهای موجهی وجود دارد که درمان مؤثری برای کودکان مبتلا به سرطان‌های مغزی بسیار تهاجمی به نام گلیوم‌های خط میانی وجود دارد.

محققان NCI یک کارآزمایی بالینی دیگر را راه‌اندازی کرده‌اند، که همان درمان با سلول‌های CAR T-cell را در کودکان مبتلا به دو سرطان تهاجمی دیگر که به درمان‌های مؤثر نیاز دارند، مانند نوروبلاستوما و استئوسارکوم را مورد آزمون قرار می دهد.

امسال همچنین ورود دو روش درمانی سلولی سرطان جدید بود. در ماه بهمن، FDA اولین درمان لنفوسیتی نفوذکننده تومور (TIL) را تأیید کرد، در این مورد برای افراد مبتلا به ملانوم پیشرفته.

درمان بالقوه کاشکسی

در اوایل سال جاری، در یک کارآزمایی بالینی کوچک، درمان با یک داروی تجربی به نام پونسگروماب به معنای واقعی کلمه کاهش وزن ناشی از کاشکسی (بیماری قلبی عروقی، از دست رفتن بافت ماهیچه ای و چربی در بیماران مبتلا به سرطان) را در افراد مبتلا به سرطان پیشرفته معکوس کرد.

مقاومت درمانی و متاستاز

تا یک دهه پیش، این تکه‌های ریز DNA که در هسته سلول قرار دارند، اما به کروموزوم‌ها متصل نیستند، تصور می‌شد که زباله‌های ژنتیکی بی‌معنی هستند. با این حال، در طول دهه گذشته، مشخص شده است که در تومورها، اینطور نیست. این مطالعات اخیر قوی‌ترین شواهد را تا به امروز ارائه می‌کنند که ecDNA‌ها به طور مستقیم در دو تا از بزرگترین چالش‌هایی که ما در سرطان با آن مواجه هستیم، درگیر هستند: مقاومت درمانی و متاستاز. نتایج مطالعات نشان داد که ممکن است بتوان به طور خاص تومورهایی را که به ecDNA وابسته هستند از بین ببریم.

از دیگر زمینه‌های اولویت‌دار پژوهشی می‌توان به یافتن راه‌های مؤثر و کارآمد برای شناسایی زودهنگام سرطان و البته پیشگیری از سرطان در وهله اول اشاره کرد. در سال 2024 شاهد پیشرفت در هر دو حوزه بودیم.

برای اولی، نتایج امیدوارکننده‌ای از مطالعات کوچک آزمایش‌های خون برای سرطان وجود داشت که بر DNA تومور در گردش تکیه می‌کردند، تشخیص زودهنگام سرطان پانکراس توسط  DNA تومور در گردش یکی از نوین ترین روش های تشخیصی مورد تایید می باشد . و در مورد دوم، مطالعه ای در اسکاتلند هیچ موردی از سرطان دهانه رحم را در میان زنانی که به طور کامل واکسینه شده بودند، مشاهده نکرد. در همین راستا، امسال نیز شواهدی به دست آمد که نشان می‌دهد یک دوز واحد از واکسن HPV ممکن است محافظت طولانی‌مدتی در برابر سرطان‌های مرتبط با HPV ارائه دهد.

در عین حال، می‌توانم قول بدهم که در NCI، ما متعهد هستیم که تمام تلاش خود را برای حمایت از تحقیقات عالی سرطان تا جایی که می‌توانیم انجام دهیم. زیرا می دانیم که انجام این کار  پیشرفت هایی را به همراه خواهد داشت که جان افراد بیشتری را نجات می دهد و به افراد مبتلا به سرطان کمک می کند.