همه ی ماه های سال به صورت مجزا به آگاهی رسانی در مورد بیماری های خاص اختصاص دارند. این یک راه جالب برای آموزش کسانی است، که با یک بیماری خاص آشنا نیستند، و همچنین برای کمک به افراد آسیب دیده که در یافتن سیستم های پشتیبانی هستند. این ماه‌های آگاهی فراتر از شرایط پزشکی، از جمله دسته‌های خاصی از افراد جامعه می باشد. در مجموع، این نام‌گذاری‌ها مردم را گرد هم می‌آورند، و به عنوان یادآوری میکنند که هیچ‌کس به تنهایی در حال مبارزه نیست.
نوامبر، ماه ملی مراقبان خانواده است.
تشخیص یک بیماری مزمن می تواند ترسناک ترین لحظه در زندگی هر کسی باشد. بر اساس گزارش شورای ملی بهداشت، حدود 40 درصد از جمعیت افرادی که به یک بیماری مزمن مبتلا هستند، از لحظه تشخیص، احساس استرس، اضطراب و دلهره وجودشان را فرا خواهد گرفت. تمامی افرادی که مبتلا به بیماری های خاص مانند سرطان هستند، معمولاً پس از تشخیص بیماری شروع به احساس خستگی می کنند و این امر به علت فشار روحی و روانی بر این افراد می باشد. با وجود حجم بالای احساسات در لحظه تشخیص، بسیاری از بیماران یک پوشش طلایی از مهر و محبت یک عضو فداکار خانواده را اطراف خود احساس میکنند. در واقع، بسیاری از اعضای خانواده فداکار وقت خود را صرف مراقبت از عزیزان خود در طول مدت بیماری می کنند.ایفای نقش به عنوان یک مراقب می تواند نقشی فوق العاده استرس زا باشد. در واقع، 47 درصد مراقبان اضطراب و 42 درصد افسردگی را تجربه می کنند. غرق شدن در سلامتی عزیزان آسان است و مراقب بودن یک شاهکار نجیب است، اما مراقبت از سلامتی خود برای مراقبان نیز به همان اندازه مهم است.
مراقبت از عزیزان اغلب رضایت بخش است، اما احساس غرق شدن طبیعی است. این می تواند برای اولین بار یا طی یک مراقب طولانی مدت اتفاق بیفتد. برای جلوگیری از فرسودگی، مراقبانی که تحت استرس زیادی هستند، می‌توانند به دنبال کمک باشند. کمک گرفتن می تواند به سادگی کمک گرفتن از یکی دیگر از اعضای خانواده یا دوست باشد. گاهی اوقات برنامه های مراقبتی بیمار بیش از حد شلوغ می شوند و هیچ کاری نمی توان برای آن انجام داد. به هیچ وجه شرم آور نیست که از کسی بخواهیم کمک کند، خواه یک موقعیت یکباره و بدون هماهنگی قبلی باشد. مراقبان نیز باید برای دریافت کمک از پزشکان، ذهنی باز داشته باشند. از آنجایی که بیش از یک نفر از هر چهار مراقب ممکن است افسردگی را تجربه کند، مهم است که آنها مایل به کمک پزشکی برای مدیریت سلامت روان خود باشند.
با توجه به شرایط متفاوت در بیماری های مختلف ممکن است مراقبین سلامت از نظر فیزیکی نیز در فشار باشند، بنابراین باید در نظر داشت، همانقدر که سلامتی بیمار و شرایط عزیزمان مهم است، آگاهی از سلامت جسمانی مراقبان نیز بسیار ارزشمند می باشد. قرار ملاقات ها، ویزیت دکتر، درمان های مختلف و مدیریت برنامه های متعدد اغلب زمان زیادی را می گیرد. با این حال، به مراقبان توصیه می شود که به یک برنامه ورزشی منظم و یک رژیم غذایی متعادل ادامه دهند. یک رژیم غذایی متعادل باید شامل مقدار زیادی میوه مناسب با طبع بدن شما و سبزیجات تازه و حداقل الکل باشد. هیچ کس نمی تواند کامل باشد، اما همه می توانند کمی تلاش کنند. یک راه آسان برای گنجاندن ورزش در عین حفظ سلامت روان می تواند این باشد که یک ساعت در روز را برای «خود» اختصاص دهید. از آن ساعت می توان برای شرکت در یک کلاس ورزشی مورد علاقه یا به سادگی قدم زدن در جاده استفاده کرد.
مراقبین فوق ستاره‌ها هستند و مهم است که سوپراستارها را سرحال نگه دارید. بهترین راه برای پرشور ماندن این است، که مراقبان بدانند که سلامت آنها به همان اندازه که مراقبت آنها از بیماران مهم است، اهمیت دارد. در این ماه، بهتر است ما با دوستان یا اعضای خانواده که به عنوان مراقب عمل می کنند تماس بگیریم. برای کمک به برنامه کاری شلوغ، گوش شنوا بودن برای درد و دل آن ها و یا حتی پختن شام، به آنها کمک کنیم. گاهی اوقات حتی کوچکترین حرکت می تواند تاثیر زیادی داشته باشد.